Het is een prachtige zonnige middag als ik, samen met Marianne, br. Roland, br. Hans-Peter en zr. Elisabeth van het stadsklooster San Damiano in Den Bosch, me klaarmaak voor etappe 15 van Ons Kloosterpad. Ons Kloosterpad is een wandelpad van 330 kilometer langs een vijftigtal (voormalige) kloosters en abdijen in Brabant. Vanaf 1 mei kan iedereen deze nieuwe pelgrimsroute wandelen. Een verslag van onze bijzondere wandeling en ontmoeting.
Op een middag gaat mijn telefoon. Spreek ik met Annemiek van WAW.travel? Aan de lijn heb ik de organisatie van Ons Kloosterpad. Op zoek naar zogenaamde ‘warmlopers’. Wandelfanaten die een deel van de wandelroute, samen met kloosterlingen, testen. Of ik zin heb om met maar liefst 4 kloosterlingen een etappe van Ons Kloosterpad te wandelen? Daar hoef ik niet lang over na te denken! Een paar dagen later is alles geregeld en ben ik klaar voor vertrek.
Het startpunt is het Stadsklooster San Damiano in Den Bosch. We gaan etappe 15 wandelen. Van Kloosterhotel Zin in Vught naar het stadsklooster in Den Bosch. Onderweg daar naar toe denk ik na over het gesprek dat ik met de kloosterlingen wil voeren. Over het leven. Over spiritualiteit. Over wandelen. Over mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella? Ik besluit wat vragen op te schrijven en voor de rest het over te laten aan wat op dat moment ontstaat.
Wandelen, eten en slapen
Als ik aankom bij het klooster, hartje centrum Den Bosch staat iedereen al klaar voor vertrek. Ik word hartelijk ontvangen en gewapend met een routekaart gaan we op pad. Wat me gelijk opvalt is dat je na vijf minuten lopen je direct in de natuur staat. De geluiden van de stad en de wegen raken al snel op de achtergrond en de stilte overheerst. Ik raak in gesprek met br. Roland. Als ik hem vraag naar de overeenkomsten tussen leven in een klooster en wandelen, zegt hij: ‘In iedereen schuilt een monnik. Alleen zijn er in het dagelijkse leven zoveel prikkels waardoor dit op de achtergrond raakt. Tijdens het wandelen ontstaat er weer ruimte voor.´
Roland vraagt vervolgens hoe ik dit zie. En ik vertel hem over mijn eigen ervaring op de Camino naar Santiago de Compostella. ‘Tijdens het pelgrimeren heb ik de eenvoud van het leven ervaren. Thuis had ik een groot huis, een volle kledingkast en een leaseauto. Maar was niet gelukkig. In drie maanden liep ik 2000 kilometer. Alles wat ik nodig had, zat in mijn rugzak. Mijn dagen bestonden uit wandelen, eten en slapen. En ik had de tijd van mijn leven. In de kern draait het leven in mijn ogen om deze eenvoud. Al het andere zijn allemaal ‘extra prikkels’ die we er zelf bij verzonnen hebben.´
‘Tijdens het pelgrimeren heb ik de eenvoud van het leven ervaren.’
Over het water
Na een poosje komen we bij een pontje over de rivier de Dommel. We moeten zelf voor de oversteek zorgen. Dat zorgt voor wat hilariteit. Br. Hans Peter wordt aangewezen als diegene met de meeste spierballen en hij draait met alle macht aan het rad. Aan de andere kant vervolgen we Ons Kloosterpad en lopen we verder langs de rivier de Dommel. Aan br. Hans-Peter vraag ik wat hij van het initiatief van Ons Kloosterpad vindt. ‘Ons Kloosterpad wordt op 1 mei geopend. Dat is niet voor niets. Een aantal kloosters in Brabants vieren dit jaar hun jubileum.
Met Ons Kloosterpad vertellen we samen het verhaal van het kloosterleven in Brabant. We laten zien hoe de bijzondere geschiedenis van de Brabantse kloosters onze samenleving heeft beïnvloed, maar we kijken ook naar het heden en de toekomst. Kloosters zijn en blijven daarin relevant. Door Ons Kloosterpad krijgen wandelaars een uniek kijkje in ons kloosterleven, onze tradities en onze levenswijze. Ik kijk er naar uit om met onze gasten in gesprek te gaan.’
Verliefd
Samen met zr. Elisabeth wandel ik verder. De zon schijnt op ons gezicht. Mijn hart maakt een klein sprongetje als ik de gele schelp van de Camino naar Santiago de Compstella zie. De Camino is overal. Elisabeth en ik raken in gesprek over het leven als kloosterling. Elisabeth is 6 jaar jonger dan dat ik ben en ik vraag haar of ze van jongs af aan wist dat ze het klooster in wilde. ´Nee, als iemand mij dit verteld had ik toen ik jong was, had ik hard gelachen.
* Wij beloven geen spam te sturen. Je kunt je op elk moment afmelden.
Het was een lange weg vanaf het moment dat ik tijdens een mooie dienst dat speciale gevoel kreeg totdat ik intrad. ‘De weg naar het intreden was soms eenzaam omdat weinig mensen dit verlangen kennen, maar ik heb mijn plek inmiddels helemaal gevonden.’ Elisabeth omschrijft het als verliefdheid. En ook dit herken ik.´ Na mijn Camino de Santiago gooide ik mijn leven om. Het roer moest om. Ik startte WAW.travel, gespecialiseerd in wandelvakanties en met name de Camino naar Santiago. Dit omdat ik met mijn eigen ervaring andere pelgrims wil helpen. Dat gevoel zit heel diep. En is soms ook niet uit te leggen aan anderen.´
‘Met Ons Kloosterpad vertellen we samen het verhaal van het kloosterleven in Brabant.’
Inspirerende gesprekken in de tuin van Stadklooster San Damiano
Na ongeveer twee uur wandelen houden we het samen voor gezien. De kloosterlingen, waarvan enkelen op sandalen Ons Kloosterpad wandelen, moeten zich klaarmaken voor het gebed. Maar niet voordat ze me een rondleiding geven door het Stadklooster San Damiano. Ik krijg een inkijkje in hun leven. Trots laten ze me het klooster zien. De kerk, de mooie witte gangen en vooral de tuin is uniek. Midden in het centrum, vol met vogels en zo stil! Wat me meteen opvalt is de stilte en de sereniteit.
Elisabeth vraagt me of dit de eerste keer is dat ik in een klooster ben. ´Nee, tijdens mijn pelgrimstocht heb ik vaak in kloosters geslapen. En heb ik ook vaak de rust en stilte opgezocht in de kerken die ik onderweg tegenkwam. Het was voor mij daarbinnen altijd een moment van bezinning. Even om mee heen kijken, maar ook naar binnen gaan. Datzelfde gevoel heb ik als ik de drempel van Stadklooster San Damiano overstap.
Na een koffie en thee in de tuin is het tijd om afscheid te nemen. Het was een bijzondere ontmoeting. En ik weet het zeker. Wandelen verbindt. Onze gesprekken over het leven ook. Ik beloof om terug te komen. Buen camino!
Na onze wandeling praatte ik nog wat na met de vier kloosterlingen in de tuin van Stadsklooster San Damiano. Ik vroeg ze of ze zelf van plan zijn om Ons Kloosterpad te lopen. Benieuwd naar het antwoord? Bekijk hier de video.
Pelgrimeren op Ons Kloosterpad
Ons Kloosterpad was voor mij meer dan een mooie wandeling door de prachtige Brabantse landschappen. Het is een wandeltocht die uitnodigt tot reflectie, bezinning en overdenkingen. Er zijn veel overeenkomsten met de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Er hangt dezelfde sfeer, dezelfde energie. Je voert er andere gesprekken. In de kloosters, maar ook onderweg. Waar vinden wij rust en tijd voor onze eigen gedachten en innerlijke behoefte? Hoe gaan we om met elkaar? Dit type vragen lenen zich bij uitstek voor de wandelaars van Ons Kloosterpad. Het wandelen van deze pelgrimsroute, een overnachting in de kloosters en het contact met kloosterlingen helpen wandelaars om daarvoor in de goede mindset te komen.
Ons Kloosterpad is een wandelpad van 330 kilometer langs een vijftigtal (voormalige) kloosters en abdijen in midden en oost Brabant. Ons Kloosterpad is opgedeeld in 15 etappes, variërend van 16,5 tot 28 kilometer. De tocht kan worden gelopen in vijftien etappes, van klooster naar klooster. Ons Kloosterpad wordt op 30 april geopend en is vanaf 1 mei te bewandelen. Meer informatie over Ons Kloosterpad vind je hier.
Comment (0)