De beslissing om op reis te gaan naar Santiago de Compostela nam ik niet lichtzinnig. In 2018 vond ik mezelf op een 2000 km lange pelgrimstocht, een pad dat niet alleen landschappen zou doorkruisen, maar ook de diepten van mijn eigen veerkracht en geest. Wat bracht zo’n gewichtige beslissing teweeg? Mijn leven, zoals ik het kende, was verbrokkeld, als een uiteengespatte bubbel in ontelbare fragmenten. In deze blog deel ik het verhaal van hoe ik dit cruciale moment bereikte. Mijn Camino voor Santiago beginnen was een sprong in het onbekende, een stap richting genezing en herontdekking. Daarom nodig ik je uit om met mij mee te gaan terwijl ik mijn camino naar Santiago-ervaring vertel – een reis die mijn leven op manieren heeft getransformeerd die ik me nooit had kunnen voorstellen.
Ik vertrek: mijn camino naar Santiago de Compostela
De radicale wending, die mijn leven omver gooide, kwam voor mij als een dief in de nacht. Op dat moment deed ik wat ik al jaren deed: keihard werken. Een drukke en stressvolle baan slokte mijn leven op. Een werkdag van tien uur was eerder regel dan uitzondering. En dan telde ik de reistijd van een paar uur per dag niet mee. Ik slikte die uren, maakte carrière. Van junior was ik uitgegroeid tot senior, met daarna de stap omhoog naar manager. Het ontbrak me aan niks, zou je zeggen. Mijn leven liep ogenschijnlijk op rolletjes.
Totdat ik een belangrijke deadline had gehaald en ik als een plumpudding ineen zakte. Na maanden buffelen was ik op.
Ik kon niet meer. Zo moe, zo ontiegelijk moe. Rond dezelfde tijd gaf mijn man aan: ik wil niet meer verder met ons. Ja, er was een ander in het spel, ontdekte ik, Als klap op de vuurpijl werd ik in die weken ontslagen. En zo werden alle stoelpoten onder me vandaan gezaagd. Mijn zekerheden, waarvan ik dacht dat deze ‘mijzelf maakte’; alles was weg.
Ik vertrek: mijn camino naar Santiago
Zwarte dagen volgden. Het lukte me niet meer om in te slapen. Naar eten taalde ik niet. Ik had nergens zin in. Ik wilde ontsnappen aan alle negatieve energie en het verdriet dat me naar beneden trok. Misschien zou een pelgrimstocht me helpen te verwerken. En al lopende zou ik gaandeweg ook meer rust en regelmaat vinden, bedacht ik mij. Wat belette mij uit Nederland te vertrekken? Ik zou toch nog een paar maanden doorbetaald krijgen! Ik hakte de knoop door.
Ik vertrek naar de camino naar Santiago. Ik koos ervoor om in Venzelay in Frankrijk mijn pelgrimstocht te starten en via de Camino Frances naar Santiago de Compostela te wandelen. In korte tijd verzamelde ik proviand, een rugzak en goede schoenen. Twee weken later stond ik in Vezelay, Frankrijk.
Hier zou ik mijn camino naar Santiago starten, zodat ik in precies drie maanden weer terug zou zijn in Nederland, om de verdeling van de spullen, mijn echtscheiding en een nieuwe baan in gang te zetten. Lichamelijk en emotioneel was ik een wrak. Niet bepaald een goede startpositie om aan een pelgrimstocht van 2000 km te beginnen en een rugzak van 13 kilo met je mee te zeulen. Toch wilde ik het proberen. Het ergste wat me kon gebeuren was dat ik tijdens mijn pelgrimstocht zou stoppen.
Ik vertrek: de eerste stapjes op mijn camino naar Santiago
De eerste nacht als pelgrim sliep ik bij de nonnen. Ik lag te woelen op het harde matras, te opgewonden om de slaap te vatten. “Vind ik wel de moed?” vroeg ik mijzelf af. “Zal ik ooit de kathedraal van Santiago de Compostela bereiken?” De volgende dag ontmoette ik Jeanine, een prettige vrouw met wie ik mijn eerste meters maakte. Onze wegen scheidden zich die dag echter al snel, zij koos een route naar links, ik naar rechts. Stap voor stap ben ik verder gegaan.
Een dag, een week, een maand. De tijd in Frankrijk was eenzaam en verdrietig, rustig en prachtig. Het wandelen hielp me om mijn hoofd leeg te maken. Ik zag, rook, proefde veel beter en leefde intenser. De onzekerheid dat ik niet wist waar ik die avond zou slapen, wat ik zou eten… Dit was leven. Dit enorme gevoel van vrijheid.
Steun van andere pelgrims tijdens mijn camino naar Santiago
Ik trad de kerken binnen die ik passeerde. Onder de hoge gewelven luisterde ik naar orgelmuziek of genoot ik van de stilte en een gevoel van saamhorigheid. Ik ontmoette andere pelgrims, die mijn steun en toeverlaat werden. Zij hielpen me in praktische zin en ik mocht mijn verdriet met hen delen. Na de Spaanse grens kenterde mijn pelgrimstocht. Daar starten vele pelgrims die uit de hele wereld afkomstig zijn. Dankzij mijn ervaring en opgebouwde conditie was ík nu degene die deze beginnelingen hielp. Nu kon ik anderen de steun te geven waar ik zelf zoveel aan had gehad. Ik genoot van de ontmoetingen. Wat hebben we gelachen, gegeten en genoten van de tocht.
Ijzeren kruis
Via groene heuvels en velden vol opkomende zonnebloemen bereikte ik na drie weken wandelen op de camino Frances in Spanje Cruz de Ferro. Hier staat een ijzeren kruis. Al eeuwenlang bestaat het ritueel dat pelgrims eronder een steen leggen – als symbool van een last, zorg of schuld die zij willen achterlaten. Ik plakte een foto van mijn ex en mij achterop een steen en legde deze op de hoop stenen. Ik ga verder, fluisterde ik van binnen. Het doet pijn, maar ik ga verder. Met natte wangen heb ik uren bij het kruis gezeten.
Terug naar huis
Op 10 augustus kwam ik in Santiago de Compostela aan. En na drie maanden keerde ik terug in Nederland. Ik was alles verloren, maar zoveel rijker geworden als mens. Een groot huis, kledingkast en leasebak; het zei me niks meer. Al die materie, al die status. Met stukken minder bleek ik veel gelukkiger. Het gaat erom wie je bent voor anderen en voor jezelf. Ik kwam anders terug. Ja, ik kwam terug als mezelf.
En toen besloot ik: Ik vertrek naar Spanje
Mijn verhaal gaat nog verder. In León, een Spaans stadje onder Bilbao, waar ik destijds tijdens mijn Camino naar Santiago twee dagen als pelgrim verbleef, zag ik een oproep van een Belgisch meisje dat pelgrims zocht om te interviewen. Ik sprak haar en een paar weken later – toen ik nog onderweg was – stuurde ze me een email. Ze had haar baan opgezegd. Of het niet iets voor mij was? Lang hoefde ik niet te denken. Ik vertrek naar Spanje. Drie maanden later woonde en werkte ik in Noord Spanje, het gebied waar ik inmiddels mijn hart aan verloren had.
Mijn leven na mijn pelgrimstocht
Ik houd me nu met WAW.travel dagelijks bezig met de camino naar Santiago de Compostela en zorg er dagelijks voor dat anderen kunnen genieten van al die rijkdom die deze pelgrimstocht te bieden heeft. Daar haal ik, nu inmiddels meer dan twee jaar later, nog steeds ontzettend veel voldoening uit. En ja, ik vond hier ook weer de liefde.
Beste besluit ooit
Als ik terug kijk, denk ik dat het leven mij eerder signalen heeft gegeven dat er iets moest veranderen. Ik had pijn in mijn lijf, was vaak moe en futloos. Ik negeerde die signalen en ging maar door. Totdat het leven besloot dat het roer echt om moest. Het was een harde les, maar het leven had gelijk. Ik ben nu veel gelukkiger, zit beter in mijn vel en doe prachtig werk! Ik vertrek naar Spanje was mijn beste besluit ooit!
Is het ook jouw droom om een keer de Camino naar Santiago te wandelen of fietsen? De sprong wagen om deze reis te beginnen kan een transformerende camino naar Santiago-ervaring zijn, iets waar ik persoonlijk van kan getuigen. In mijn blog duik ik in 5 sleutelsignalen die aangeven dat het tijd is om je droom na te jagen. Bij WAW.travel zijn we toegewijd aan het creëren van op maat gemaakte reisoplossingen voor je pelgrimstocht, om een gedenkwaardige en diep persoonlijke reis naar Santiago de Compostela te verzekeren. Voor vragen of om deze ongelooflijke avontuur te beginnen plannen, voel je vrij om ons te bereiken op hey@waw.travel. Blijf met ons verbonden op Instagram en Facebook voor lopend nieuws en updates. Grijp de kans om je leven te transformeren door de Camino, net zoals het voor velen anderen heeft gedaan.
Comment (0)