Alleen wandelen en jezelf vinden

1.    Ga alleen wandelen uit nieuwsgierigheid

Voor de meeste die alleen wandelen geldt dat ze eerder uit nieuwsgierigheid vertrokken, niet omdat het nou een diepgekoesterde wens was om lang alleen te zijn. De een wil vooral wat over zichzelf leren. Bij de ander wijzen alle sterren ineens naar het Oosten. Een relatie die uitgaat, een ontslag. Een sterk gevoel van ‘ik moet weg hier’.

2.    Laat je planning tijdens het alleen wandelen los

Voor velen is het temmen van de innerlijke regelneef een groot onderdeel van het alleen wandelen. Stel je bent heel erg van het plannen en vooruitdenken. Dan is het alleen wandelen echt een lesje in loslaten.

3.    Eenzaamheid tijdens het alleen wandelen hoort erbij

Alleen wandelen is niet altijd rozegeur en maneschijn. Op sommige momenten zal het tegenvallen, op andere momenten voel je je gewoon eenzaam. Daar ga je heus niet dood aan. Maar het is wel goed om je dat vantevoren te beseffen als alleen gaat wandelen.

Het mooie is: daarvan groeit je wel zelfvertrouwen. Ik heb me tijdens mijn Camino heus wel alleen gevoeld, als ik ergens niet direct aansluiting vond bijvoorbeeld, of als ik het idee had dat ik raar werd aangekeken als ik in m’n eentje op een terras zat. Maar achteraf merkte ik: in het moment was het misschien even wat minder, maar ik heb me er wel overheen gezet en me herpakt. Daardoor voelde ik me sterk.

4.  #durftevragen

En ook dat voegt schoonheid toe aan het alleen wandelen. Het leert je tijdens het alleen wandelen een belangrijke les: overal zijn leuke, lieve mensen, en overal is hulp om de hoek. En dat is een breed gedragen ervaring. Ik kreeg bijvoorbeeld gratis koffie en koekjes in een café waar je niet kon pinnen of vond toch nog een slaapplek omdat iemand anders die aan mij afstond. Een bevestiging dat het altijd wel weer goedkomt. Zolang je durft te vragen, komt er altijd wel een oplossing.

5.    Maak vrienden

Het nu is eenmaal zo dat je gemakkelijk contact maakt als je alleen bent. Dat is tijdens het alleen wandelen niet anders. Onderweg naar Santiago de Compostela ontmoet je vele pelgrims, ieder met een eigen verhaal. Het is dus ook niet zo gek dat iedereen zegt onderweg vrienden te hebben gemaakt, voor een dag of twee of voor het leven. Dat gaat ook veel makkelijker alleen dan met z’n tweeën, omdat je automatisch meer op de buitenwereld bent gericht.

Heel ingewikkeld om een gesprek te beginnen tijdens het alleen wandelen is het niet: vraag wat iemands plannen zijn voor de volgende dag, of ze nog tips hebben, hoe lang ze al onderweg op de Camino zijn. Als je een klik hebt, loopt het daarna wel vanzelf.

De eerste nacht als pelgrim sliep ik bij de nonnen. Ik lag te woelen op het harde matras, te opgewonden  om de slaap te vatten. “Vind ik wel de moed?” vroeg ik mijzelf af. “Zal ik ooit de kathedraal van Santiago de Compostela bereiken?” De volgende dag ontmoette ik Jeanine, een prettige vrouw met wie ik mijn eerste meters maakte. Onze wegen scheidden zich die dag echter al snel, zij koos een route naar links, ik naar rechts. Stap voor stap ben ik verder gegaan.

Een dag, een week, een maand. De tijd in Frankrijk was eenzaam en verdrietig, rustig en prachtig. Het wandelen hielp me om mijn hoofd leeg te maken. Ik zag, rook, proefde veel beter en leefde intenser. De onzekerheid dat ik niet wist waar ik die avond zou slapen, wat ik zou eten… Dit was leven. Dit enorme gevoel van vrijheid.

6.    Omarm de vrijheid

Maar laten we wel wezen: je moet tijdens het alleen wandelen toch echt zelf je eigen beste vriend zijn – je bent niet voor niets in je eentje op pad gegaan. Het aller-aller-állermooiste van alleen wandelen is de complete vrijheid die je hebt. Je bent aan niemand wat verplicht. Je staat op wanneer je wil, geeft uit wat je wil, gaat waar jij wilt gaan.

7.   Over alleen eten

Wat je ook helemaal zelf mag weten, is wat je met het eten doet. Maar alleen uit eten gaan tijdens het alleen wandelen, is nog wel een kunst op zich. Dat je dan alleen aan zo’n tafeltje zit, je kunt je dan echt heel zielig voelen.

Na de Spaanse grens bijvoorbeeld kenterde mijn pelgrimstocht. Daar starten vele pelgrims die uit de hele wereld afkomstig zijn. Dankzij mijn ervaring en opgebouwde conditie was ík nu degene die deze beginnelingen hielp. Nu kon ik anderen de steun te geven waar ik zelf zoveel aan had gehad. Ik genoot van de ontmoetingen. Wat hebben we gelachen, gegeten en genoten van de tocht.

8.    Zorg voor je veiligheid

Nog wel een belangrijk punt: als je alleen wandelt is er niemand op wie je automatisch terug kunt vallen als je bijvoorbeeld ziek wordt  Een goede tip is in de eerste plaats de Informatieservice Buitenlandse Zaken. Die houden je op de hoogte van de actuele veiligheidssituatie in het land waar je heengaat.

9.    Vind je grenzen over de grens

Alleen wandelen kan je echt overweldigen met een enorm geluksgevoel, meestal op de momenten dat alles misgaat. Dat je dan eigenhandig het roer hebt omgezet, dat vervult je met een gevoel van diepe tevredenheid. Als ik terug kijk, denk ik dat het leven mij eerder signalen heeft gegeven dat er iets moest veranderen. Ik had pijn in mijn lijf, was vaak moe en futloos. Ik negeerde die signalen en ging maar door. Totdat het leven besloot dat het roer echt om moest. Het was een harde les, maar het leven had gelijk. Ik ben nu veel gelukkiger, zit beter in mijn vel en doe prachtig werk!  Het alleen wandelen naar Spanje was mijn beste besluit ooit!